Dar odpustów w Wielkim Poście. Odpust zupełny można zyskać raz dziennie dla samego siebie bądź dla jednej duszy czyśćcowej. Możemy go otrzymać za uczestnictwo w Gorzkich Żalach i Drodze Krzyżowej. Również w każdy piątek Wielkiego Postu za odmówienie modlitwy „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu” po Komunii św. przed
W związku ze zbilżającą się Uroczystością Wszystkich Świętych i Wspomnieniem Wszystkich wiernych zmarłych zasadne staje się przypomnienie zasad dotyczących możliwości zyskania odpustu zupełnego lub częściowego za zmarłych. IV edycja Enchiridion indulgentiarum z 1999 r. odnośnie do odpustu za zmarłych, podaje następujące zasady, jakie obowiązują wiernych, co do możliwości zyskania łaski odpustu zupełnego, bądź częściowego, który ofiaruje się tylko za zmarłych. Odpust za zmarłych[1]: 1. udziela się odpustu zupełnego wiernemu, który aplikuje się tylko za dusze w Czyśćcu, gdy: w poszczególne dni od 1 do 8 listopada, pobożnie nawiedzi się cmentarz i pomodli się, także w sposób myślny, za zmarłych; w dniu, w którym obchodzi się Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych nabożnie nawiedzi się kościół lub kaplicę i odmówi się Modlitwę Pańską i Wierzę w Boga 2. Udziela się odpustu częściowego wiernym, który aplikuje się tylko za dusze w Czyśćcu, gdy: pobożnie nawiedzi się cmentarz i pomodli się, także w sposób myślny, za zmarłych; pobożnie odmówi się Jutrznię lub Nieszpory z Oficjum za zmarłych lub inwokację Wieczny odpoczynek racz im dać Panie, … Warunki zyskania odpustu – norma ogólna Normy odpustowe wydane przez najwyższą władzę kościelną regulują również warunki, jakie ma spełnić wierny, który pragnie zyskać łaskę odpustu zupełnego. W punkcie 20 niniejszych norm podane są następujące warunki: 1 – Aby otrzymać odpust zupełny, oprócz wykluczenia przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, także lekkiego, konieczne jest wykonanie czynu obdarzonego odpustem i spełnienie trzech warunków: spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna i modlitwa według intencji Ojca Świętego. 2 – Z jedną spowiedzią sakramentalną można zyskać kilka odpustów zupełnych, podczas gdy z jedną Komunia Świętą i jedną modlitwą według intencji Ojca Świętego zyskuje się tylko jeden odpust zupełny. 3 – te trzy warunki mogą być wykonane kilka dni przed lub po wypełnieniu czynu obdarzonego odpustem[2]. Jednakże zaleca się, aby Komunia Święta i modlitwa według intencji Ojca Świętego były w dniu, którym wykonuje się przewidziany czyn obdarzony odpustem. 4 – Jeśli jest brak pełnej dyspozycji albo nie został wypełniony w pełni czyn obdarzony odpustem i nie zostały spełnione trzy warunki, zyskuje się tylko odpust częściowy. 5 – Wypełnia się w pełni warunek modlitwy według intencji Ojca Świętego omawiając według własnej intencji jeden raz Modlitwę Pańską „Ojcze nasz…” i jeden raz Pozdrowienie Anielskie „Zdrowaś Maryjo…”. Pozostawia się w sposób wolny każdemu wiernemu, aby odmówił jakąkolwiek inną modlitwę według własnej pobożności. [1] Manuale delle Indulgenze Norme e Concessioni, Libreria Editrice Vaticana 2008, s. 91. [2] Ksiądz Prof. Marian Pastuszko w swojej monografii o odpustach podaje wyjaśnienie tego zapisu dotyczącego warunku spowiedzi sakramentalnej i przyjęcia Komunii świętej. „Wyznanie grzechów w spowiedzi sakramentalnej jest warunkiem sine qua non uzyskania odpustu zupełnego, nawet u wiernego, który nie ma na sumieniu grzechu. Natomiast problemem jest, kiedy w stosunku do czasu wypełnienia czynu obdarzonego odpustem, spowiedź ma się odbyć. Norma 7 konst. Indulgentiarum doctrina i norma 27 Penitencjarii Apostolskiej z 1968 r., norma 23 § 3 Penitencjarii Apostolskiej z 1986 r. oraz norma 20 § 2 Penitencjarii Apostolskiej z 1999 r. stanowią, by spowiedź wiernego zabiegającego o dostąpienie odpustu zupełnego odbyła się w różnych dniach (pluribus diebus) przed wykonaniem dzieła obdarzonego odpustem lub po jego wykonaniu. Moim zdaniem, jeśli nie wiemy, jaki sens ma zwrot o różnych dniach, użyty w konst. Indulgentiarum doctrina (nr 8) i w normach Penitencjarii Apostolskiej, to najbezpieczniej jest trzymać się terminów na spowiedź ustalonych w kan. 931 § 1 KPK z 1917 r., mianowicie, osiem dni przed dopełnieniem czynu obdarzonego odpustem i osiem dni po dopełnieniu tego czynu. Norma 8 konst. Indulgentiarum dottrina identycznie określa czas przyjęcia Komunii świętej, jak też przystąpienie do spowiedzi, to jest w różnych dniach przed wypełnieniem czynu odpustowego lub po jego wypełnieniu, co przez analogię z § 1 KPK z 1917 r. może nastąpić w przeddzień dopełnienia czynu obdarzonego odpustem i w ciągu siedmiu dni po dopełnieniu tego czynu. Jednak ta sama norma 8 konst. Indulgentiarum docrina zaleca, aby wiemy zabiegającyo dostąpienie odpustu zupełnego przyjął Komunią świętą w dniu, wktórym wykonuje czyn obdarzony odpustem. Według normy 9 konst. Indulgentiarum doctrina po jednorazowym przyjęciu Komunii świętej można uzyskać tylko jeden odpust zupełny”. Por. M. Pastuszko, Odpusty, Kielce 2001, s. 67 – 68.
Wszystkich Świętych sąsiaduje w kalendarzu liturgicznym z Dniem Zadusznym (2 listopada), stanowiącym wspomnienie wszystkich zmarłych. Ponadto rozpoczyna ono Oktawę Wszystkich Świętych (1-8 listopada), kiedy wierni mogą uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami oraz odwiedzając cmentarze.
Zmarli nie są w stanie sięgnąć po dar odpustu bez naszej pomocy. Wykaz, kto może uzyskać odpust częściowy i zupełny, dostępny na łamach „Naszego Dziennika”, opracowała s. Anna Czajkowska WDC. *** Odpust częściowy zyskują: Członkowie rodziny w rocznicę poświęcenia się tej rodziny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa albo Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi. Wierny, który odmówi Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Jezusowi Chrystusowi jako Królowi wszechświata, zaczynający się od słów: „O Jezu, najsłodszy Odkupicielu rodzaju ludzkiego”. Wierny, który odmówi Akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa zaczynający się od słów: „O Jezu Najsłodszy”. Wierny, który odmówi modlitwy w dniu powszechnie przeznaczonym dla jakiegoś religijnie szlachetnego celu (np. tydzień modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w dniu chorych). Wierny, który naucza lub uczy się prawd wiary katolickiej. Wierny, który: a) nawiedzi Najświętszy Sakrament w celu adoracji; b) odmówi do Jezusa w Najświętszym Sakramencie jakąś zatwierdzoną modlitwę (np. hymn „Zbliżam się w pokorze” lub modlitwę „O Święta Uczto”. Można też posłużyć się pieśnią: „Przed tak wielkim Sakramentem”). Wierny, który: a) wzbudzi akt duchowej Komunii według dowolnej formuły zatwierdzonej przez Kościół; b) uczyni dziękczynienie po Komunii Świętej (korzystając np. z modlitwy „Duszo Chrystusowa” lub z modlitwy: „Oto ja, dobry i najsłodszy Jezu”). Wierny, który będzie pobożnie czytał Pismo Święte na sposób lektury duchowej. Kto nie jest w stanie czytać, może uzyskać odpust częściowy, słuchając, gdy ktoś inny czyta, lub gdy tekst Pisma Świętego odtwarzany jest za pomocą sprzętu audio-wideo. Wierny, który: a) szczególnie przed przystąpieniem do sakramentu pokuty i pojednania zrobi rachunek sumienia z postanowieniem poprawienia się; b) pobożnie odmówi akt żalu, posługując się jakąkolwiek zatwierdzoną formułą (np. Spowiedzią powszechną z liturgii Mszy św.: „Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu” albo Psalm 130: „Z głębokości wołam do Ciebie”; Psalm 51: „Zmiłuj się nade mną, Boże”; psalmami pokutnymi: 6, 32, 38, 51, 102, 130 albo psalmami stopni: 120–134). Wierny, który uczestniczy w miesięcznym dniu skupienia, tzn. jeden dzień w miesiącu poświęcony na modlitwę w ciszy i skupieniu. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę o jedność chrześcijan w formie zatwierdzonej przez Kościół (np. „Wszechmogący, wieczny Boże”). Wierny, który pobożnie korzysta z dewocjonaliów (np. medalik, krzyżyk, różaniec) poświęconych przez diakona lub kapłana. Wierny, który dla osobistego wzrostu duchowego pobożnie praktykuje modlitwę myślną, zwaną rozmyślaniem. Wierny, który uważnie i pobożnie słucha słowa Bożego głoszonego w jakikolwiek sposób (np. homilia, kazanie). Wierny, który pobożnie odmówi Różaniec maryjny (wystarczy odmówić jedną z jego czterech części). Wierny, który pobożnie odmówi kantyk Najświętszej Maryi Panny: „Wielbi dusza moja Pana”. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę „Anioł Pański” z przypisanymi wersetami i modlitwą, lub w okresie wielkanocnym: „Królowo nieba, wesel się”, również z odpowiednią modlitwą. Wierny, który pobożnie odmówi jakąkolwiek zatwierdzoną modlitwę do Matki Bożej, np.: a) „Maryjo, Matko łaski”; b) „Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo”; c) „Witaj, Królowo”; d) „Święta Maryjo, przybądź z pomocą”; e) „Pod Twoją obronę”; ponadto w Polsce: f) „Bogurodzica”; g) „Apel Jasnogórski”; h) „Z dawna Polski Tyś Królową”. Wierny, który pobożnie odmówi według obrządku Kościoła wschodniego: a) hymn „Akatyst” albo oficjum „Paraclisis”; b) jakąś modlitwę z wymienionych: * modlitwa dziękczynna (z tradycji ormiańskiej); * modlitwa wieczorna, modlitwa za zmarłych (z tradycji bizantyjskiej); * modlitwa sanktuarium, modlitwa „Lakku Mara”, czyli „Do Ciebie, Panie” (z tradycji chaldejskiej); * modlitwa na okadzenie, modlitwa wychwalania Bożej Matki Maryi (z tradycji koptyjskiej); * modlitwa o odpuszczenie grzechów, modlitwa o zrozumienie naśladowania Chrystusa (z tradycji etiopskiej); * modlitwa za Kościół, modlitwa po zakończonej liturgii (z tradycji maronickiej); * modlitwy wstawiennicze za zmarłych z liturgii św. Jakuba (z tradycji syroantiocheńskiej). Wierny, który pobożnie wezwie swojego Anioła Stróża (np. posługując się modlitwą „Aniele Boży”). Wierny, który pobożnie wezwie św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, posługując się zatwierdzoną modlitwą (np. „Do ciebie, Święty Józefie”). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę ku czci świętych apostołów Piotra i Pawła („Święci Apostołowie Piotrze i Pawle”). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwy ku czci świętych czy błogosławionych: a) w dniu wyznaczonym na uczczenie danego świętego czy błogosławionego. Teksty tych modlitw muszą być zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną (można skorzystać z modlitewnika, który posiada imprimatur Kościoła katolickiego); b) dla popierania czci i nabożeństwa do nowych świętych i błogosławionych, odpustu częściowego udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi kościoły lub kaplice, w których odbywają się uroczyste obchody ku ich czci w ciągu roku od ich kanonizacji lub beatyfikacji. Wierny, który pobożnie uczestniczy w publicznie odprawianej nowennie (np. przed uroczystością Narodzenia Pańskiego, przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego, przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny). Wierny, który pobożnie odmówi litanię – jeśli jej tekst jest zatwierdzony przez Kościół. Najbardziej znane litanie to: do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, do Matki Bożej (loretańska), do Świętego Józefa, do Wszystkich Świętych. Wierny, który pobożnie odmówi małe oficjum zaaprobowane przez Kościół (tzw. godzinki), np. o Męce Pańskiej, o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, o Matce Bożej, o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o św. Józefie. Wierny, który pobożnie odmówi, z pobudek nadprzyrodzonej wdzięczności, modlitwę za dobroczyńców (np. zaczerpniętą z Liturgii godzin). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę za pasterzy Kościoła świętego, za papieża albo za biskupa. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę błagalną i dziękczynną według formularza zatwierdzonego przez kompetentną władzę kościelną, np. z formularza mszalnego, z Liturgii godzin albo z modlitewnika posiadającego imprimatur: a) na początku i zakończenie dnia; b) przy rozpoczęciu i kończeniu własnej pracy; c) przed i po posiłku. Wierny, który odnowi przyrzeczenia chrzcielne według jakiejkolwiek zatwierdzonej formuły. Wierny, który pobożnie odmówi „Skład apostolski” (pacierzowe „Wierzę w Boga”) lub nicejsko-konstantynopolskie wyznanie wiary. Wierny, który odmówi poszczególne akty: wiary, nadziei i miłości. Wierny, który pobożnie przeżegna się znakiem krzyża, z wypowiadaniem słów: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen”. Odpust częściowy może uzyskać wierny, który – przynajmniej z sercem skruszonym – skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych wezwań (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Wierny, który pobożnie nawiedzi starożytne cmentarze chrześcijan, czyli katakumby, np. w Rzymie. Wierny może uzyskać odpust częściowy przeznaczony wyłącznie dla dusz w czyśćcu cierpiących za: a) pobożne nawiedzanie cmentarza połączone z modlitwą za zmarłych, chociażby tylko myślną; b) pobożne odmówienie Jutrzni lub Nieszporów z „Oficjum za zmarłych”; c) odmówienie aktu strzelistego „Wieczny odpoczynek”; d) ponadto tylko w Polsce: odmówienie modlitwy „Dobry Jezu a nasz Panie”. ODPUSTY ZUPEŁNE Odpust zupełny zyskują członkowie rodziny, która pierwszy raz poświęca się podczas specjalnego obrzędu z udziałem kapłana lub diakona Najświętszemu Sercu Pana Jezusa albo Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi, jeżeli pobożnie odmawiają modlitwę z tekstu zaaprobowanego, przed wizerunkiem Najświętszego Serca Pana Jezusa lub Świętej Rodziny. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w uroczystość Chrystusa Króla odmówi publicznie akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi: „O Jezu najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa odmówi akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa zaczynający się od słów: „O Jezu najsłodszy, któremu za miłość bez granic”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie przyjmuje błogosławieństwo udzielone przez papieża „Urbi et orbi” (Miastu i światu); również wtedy, gdy ze słusznej przyczyny nie uczestniczył fizycznie w liturgicznych obrzędach, tylko pobożnie śledził same obrzędy w bezpośredniej transmisji przez radio, telewizję lub Internet. Również przyjęcie w taki sam sposób błogosławieństwa papieskiego udzielonego przez biskupa daje możliwość uzyskania odpustu zupełnego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie uczestniczy w nabożeństwie liturgicznym w dniu powszechnie przeznaczonym na modlitwę w jakimś dobrym celu religijnym (np. w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan, w tygodniu misyjnym, w dniu modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w dniu chorych). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi Najświętszy Sakrament przynajmniej pół godziny w celu adoracji. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który adoruje Najświętszy Sakrament w Wielki Czwartek podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu po Mszy Wieczerzy Pańskiej, połączonej z pobożnym odmówieniem hymnu: „Przed tak wielkim Sakramentem” wraz z modlitwą (hymn ten jest zawsze odmawiany lub śpiewany wspólnie przez wiernych w kościołach parafialnych uczestniczących w liturgii Wielkiego Czwartku, a modlitwę odmawia kapłan). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie bierze udział w uroczystej procesji eucharystycznej, szczególnie w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (potocznie nazywanej uroczystością Bożego Ciała), bez względu na to, czy odbywa się w budynku kościoła, czy poza nim. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie bierze udział w liturgicznym obrzędzie zakończenia Kongresu Eucharystycznego. Nie jest powiedziane, czy to ma być kongres diecezjalny, krajowy czy światowy, a więc może być którykolwiek z nich. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który po raz pierwszy przyjmuje Komunię Świętą lub pobożnie bierze udział w liturgicznej uroczystości przyjęcia po raz pierwszy Komunii Świętej przez kogoś innego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który przyjmie Komunię Świętą w jakikolwiek piątek Wielkiego Postu, także w Wielki Piątek, połączoną z odmówieniem przed wizerunkiem Pana Jezusa Ukrzyżowanego modlitwy: „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który przynajmniej przez trzy pełne dni uczestniczy w rekolekcjach. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który będzie uczestniczyć w kilku nabożeństwach w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan i weźmie udział w modlitewnym zakończeniu tego tygodnia. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu na godzinę jego śmierci […]. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie będzie uczestniczyć w adoracji Krzyża w czasie uroczystej celebracji Pamiątki Męki i Śmierci Pana w Wielki Piątek. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odprawi nabożeństwo Drogi krzyżowej albo zjednoczy się pobożnie z nabożeństwem Drogi krzyżowej sprawowanym przez Ojca Świętego i bezpośrednio przekazywanym za pomocą radia, telewizji lub Internetu. Co do uzyskania tego odpustu określa się następujące warunki: * nabożeństwo należy odprawić przed stacjami Drogi krzyżowej prawnie erygowanymi zgodnie z przepisami liturgicznymi Kościoła. Do erygowania zaś Drogi krzyżowej wymaga się 14 krzyży, przy których zwykle zamieszcza się, z pożytkiem duchowym dla wiernych, tyleż wizerunków przedstawiających stacje jerozolimskie; * według powszechnego zwyczaju Droga krzyżowa składa się z 14 pobożnych czytań, do których dodaje się wezwania modlitewne. Jednak dla odprawienia Drogi krzyżowej wymaga się tylko pobożnego rozważania męki i śmierci Pana Jezusa. Nie jest konieczne rozważanie poszczególnych tajemnic każdej stacji; * wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej. Jeżeli jednak tę pobożną praktykę odbywa się publicznie i wszyscy nie mogą się przemieszczać od stacji do stacji bez niedogodności, wystarczy, gdy do poszczególnych stacji przechodzi prowadzący, a inni uczestnicy pozostają na swoich miejscach; * wierni, którzy mają prawnie uzasadnioną przeszkodę w odprawianiu Drogi krzyżowej, mogą uzyskać odpust zupełny, jeśli przynajmniej przez kwadrans będą pobożnie czytać i rozważać mękę i śmierć Pana naszego, Jezusa Chrystusa; * inne praktyki, polegające na rozważaniu męki i śmierci Pana Jezusa w 14 stacjach, zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną, mogą być przyrównane do Drogi krzyżowej, także co do zyskania odpustów; * w Kościele wschodnim, gdzie praktyka Drogi krzyżowej nie jest znana, patriarchowie mogą określić inne pobożne ćwiczenie na pamiątkę męki i śmierci Pana Jezusa w celu uzyskania odpustu. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w dniu uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) pobożnie użyje poświęconych przez papieża lub biskupa dewocjonaliów (np. różańca), dodając odmówienie wyznania wiary według jakiejkolwiek formuły zatwierdzonej przez Kościół (np. „Wierzę w Boga”). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w czasie świętych misji wysłucha kilku nauk i będzie uczestniczył w uroczystym zakończeniu tychże misji. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odmówi Różaniec maryjny w kościele lub w kaplicy, w rodzinie albo we wspólnocie zakonnej, w stowarzyszeniu wiernych, gdy wielu modli się w jakimś szlachetnym celu. Wierny uzyska również odpust zupełny, gdy pobożnie zjednoczy się w odmawianiu tej modlitwy, kiedy jest ona odmawiana przez papieża i przekazywana za pomocą radia, telewizji lub Internetu. W innych przypadkach odpust będzie częściowy. Pod pojęciem modlitwy różańcowej rozumie się dwadzieścia dziesiątków pozdrowień anielskich: „Zdrowaś, Maryjo”, między które włącza się jedno „Ojcze nasz”. Przy każdym dziesiątku należy rozważać tajemnice naszego odkupienia. Różańcem nazywa się także każdą z czterech części całego Różańca maryjnego. Dla uzyskania odpustu zupełnego należy spełnić następujące warunki: * wystarczy odmówić ustnie jedną z czterech części Różańca (czyli pięć dziesiątków), ale tę część należy odmówić w sposób ciągły, nie można jej przerwać; * z modlitwą ustną należy połączyć rozważanie tajemnic różańcowych; * przy publicznym odmawianiu Różańca należy zapowiadać poszczególne tajemnice według zatwierdzonego zwyczaju miejscowego. Przy prywatnym odmawianiu wystarczy, jeśli wierny łączy z modlitwą ustną rozważanie tajemnic różańcowych. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odmówi hymn z liturgii obrządku Kościołów wschodnich „Akatyst” lub modlitwy „Paraclisis” w kościele, w kaplicy, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej, w stowarzyszeniu chrześcijan i ogólnie, gdy wielu modli się w jakimś szlachetnym celu. W innych zaś przypadkach odpust będzie częściowy. Jeśli chodzi o hymn „Akatyst”, to odpust zupełny można uzyskać za pobożne odmówienie w sposób ciągły części tego hymnu, jak to się czyni zgodnie z prawowitym zwyczajem. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w kościele lub w kaplicy pobożnie będzie uczestniczyć w uroczystym śpiewie lub recytacji hymnu „Veni Creator” („O Stworzycielu Duchu, przyjdź”): a) w pierwszy dzień roku (1 stycznia) celem uproszenia Bożej opieki na cały rok; b) w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w kościele lub w kaplicy pobożnie będzie uczestniczyć w uroczystym śpiewie lub recytacji hymnu „Te Deum” („Ciebie, Boga, wysławiamy”) w ostatnim dniu roku (31 grudnia) dla podziękowania Bogu za dobrodziejstwa otrzymane w ciągu minionego roku. Odpustu zupełnego udziela się kapłanowi odprawiającemu Mszę św. prymicyjną z udziałem ludu w określonym dniu. Wierny może zyskać odpust zupełny, gdy pobożnie uczestniczy w Mszy św. prymicyjnej. Odpustu zupełnego udziela się kapłanom, którzy obchodząc 25., 50., 60. i 70. rocznicę swoich święceń, odnowią wobec Boga postanowienia o wiernym wypełnianiu obowiązków swego powołania. Odpustu zupełnego udziela się biskupom, którzy obchodząc 25., 40. i 50. rocznicę swoich święceń, odnowią wobec Boga postanowienia o wiernym wypełnianiu obowiązków swego powołania. Wierny może zyskać odpust zupełny, gdy pobożnie uczestniczy w Mszy św. jubileuszowej kapłanów lub biskupów. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który odnowi przyrzeczenia chrzcielne: a) w czasie liturgii Wigilii Paschalnej, czyli w Wielką Sobotę wieczorem; b) w rocznicę swojego chrztu. Formuła przyrzeczeń musi być zatwierdzona przez Kościół. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który z tekstu zatwierdzonego przez kompetentną władzę przez przynajmniej pół godziny będzie czytać Pismo Święte z szacunkiem należnym słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej. Gdy ktoś z rozumnej (uzasadnionej) przyczyny nie jest w stanie czytać, udziela się odpustu zupełnego, jak wyżej, jeśli sam tekst Pisma Świętego jest przez niego słuchany, gdy ktoś inny czyta bądź gdy tekst Pisma Świętego jest odtwarzany za pomocą techniki audio-wideo. Odpustu zupełnego jednorazowo udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi kościół, w którym odbywa się synod diecezjalny, i odmówi tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który będzie pobożnie uczestniczył w liturgii sprawowanej przez biskupa podczas wizytacji kanonicznej. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który nawiedzi i tam pobożnie odmówi „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”: a) jedną z czterech bazylik patriarchalnych w Rzymie, pielgrzymując do niej z innymi, a jeśli indywidualnie, to w połączeniu ze wzbudzeniem aktu synowskiego poddania papieżowi; b) bazylikę mniejszą w dniu: * uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca); * tytułu bazyliki; * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; * wybranym przez wiernego raz w roku; c) kościół katedralny w dniu: * uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca); * tytułu kościoła katedralnego; * celebracji liturgicznej święta Katedry św. Piotra Apostoła (22 lutego); * poświęcenia bazyliki Najświętszego Zbawiciela (9 listopada); * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; d) sanktuarium diecezjalne, krajowe lub międzynarodowe, ustanowione przez kompetentną władzę, w dniu: * uroczystości danego sanktuarium; * wybranym przez wiernego raz w roku; * ilekroć uczestniczy w zbiorowym pielgrzymowaniu; e) kościół parafialny w dniu: * święta tytułu tego kościoła; * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; f) kościół lub ołtarz w dniu jego poświęcenia; g) kościół lub kaplicę zakonów, zgromadzeń zakonnych, instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego w dniu poświęconym ich założycielowi; h) kościół lub kaplicę, w których odbywają się uroczyste obchody ku czci nowo ogłoszonych świętych i błogosławionych, w ciągu roku od ich kanonizacji lub beatyfikacji (odpust zupełny możliwy do zyskania jeden raz); i) kościół stacyjny w Rzymie w dniach określonych w mszale rzymskim. Odpust jest zupełny, gdy chrześcijanin bierze udział w świętych czynnościach (np. w Eucharystii albo w modlitwach porannych bądź wieczornych) w tym kościele. Jeżeli tylko pobożnie nawiedzi taki kościół, wtedy odpust będzie częściowy; j) jakikolwiek kościół lub kaplicę w Niedzielę Miłosierdzia Bożego (czyli w II Niedzielę Wielkanocną). Odpustu zupełnego w tym dniu może dostąpić wierny, który weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Miłosierdzia Bożego albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli powezmą zamiar spełnienia – gdy tylko będzie to możliwe – wszystkich zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia mogą uzyskać odpust zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe. Odpusty zupełne, które można ofiarować wyłącznie za dusze w czyśćcu cierpiące, udziela się wiernemu za: a) pobożne nawiedzenie cmentarza w poszczególne dni od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą za zmarłych (każdego dnia można uzyskać jeden odpust); b) pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy w dniu 2 listopada, czyli w dniu wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych (Dzień Zaduszny). Należy także odmówić „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”. ODPUSTY ZUPEŁNE TYLKO DLA WIERNYCH W POLSCE Za udział w nabożeństwie „Gorzkich żali” – można go zyskać raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu. Za odmówienie o dowolnej porze dnia Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub w kaplicy, gdzie znajduje się Najświętszy Sakrament Eucharystii publicznie wystawiony lub ukryty w tabernakulum. Jeżeli wierni z powodu choroby lub innej słusznej przyczyny nie mogą wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również mogą zyskać odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do „mających przeszkodę”, zawartych w normach 24 i 25 „Wykazu odpustów” („Enchiridii Indulgentiarum”). W innych zaś okolicznościach odpust będzie częściowy. Zakończenie Jednego dnia można zyskać wiele odpustów częściowych, ale tylko jeden odpust zupełny (!). oprac. s. Anna Czajkowska WDC
Ofiarujmy duszom odpusty. Przez cały listopad Kościół umożliwia uzyskanie odpustu zupełnego dla dusz cierpiących w czyśćcu. Poprzez odpust zupełny możemy zyskać dla dusz czyśćcowych darowanie kar doczesnych, i tym samym skrócić ich cierpienia. Sakrament spowiedzi odpuszcza nam grzechy, ale kara za popełnione przez nas zło na
Watykan poinformował, że opublikował specjalny dekret przedłużający na cały listopad odpust dla zmarłych wiernych. Odpust na Uroczystość Wszystkich Świętych może zyskiwać każdy ochrzczony po spełnieniu odpowiednich warunków dla siebie lub ofiarowywać je za zmarłych. Odpust jest to darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy odpuszczone już co do winy. Rozróżnia się odpusty cząstkowe i zupełne (zależnie od tego, w jakim stopniu uwalniają nas od kary doczesnej). Odpusty te może zyskiwać każdy ochrzczony po spełnieniu odpowiednich warunków dla siebie lub ofiarowywać je za zmarłych. Warunki uzyskania odpustu zupełnego: Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji - zyskuje się odpust cząstkowy). Stan łaski uświęcającej (brak nieodpuszczonego grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna. Przyjęcie Komunii świętej. Odmówienie modlitwy (np. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Mario") w intencjach Ojca Świętego (nie chodzi o modlitwę w intencji samego papieża, choć i ta modlitwa jest bardzo cenna; modlitwa związana z odpustem ma być skierowana w intencji tych spraw, za które modli się każdego dnia papież. Intencje te są często ogłaszane, na stronach KAI, z kalendarzem na dany miesiąc). Wykonanie czynności związanej z odpustem. Ewentualna spowiedź, Komunia święta i modlitwa w intencjach Ojca Świętego mogą być wypełnione w ciągu kilku dni przed lub po wypełnieniu czynności, z którą związany jest odpust; między tymi elementami musi jednak istnieć związek. Po jednej spowiedzi można uzyskać wiele odpustów zupełnych, natomiast po jednej Komunii świętej i jednej modlitwie w intencjach papieża - tylko jeden odpust zupełny. Kościół zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych (niekoniecznie muszą być to osoby nam znane, nie musimy wymieniać konkretnego imienia - wystarczy ofiarować odpust w intencji osoby zmarłej, która tego odpustu potrzebuje). Źródło: KAI / tk Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć. Decyzją Penitencjarii Apostolskiej także w 2021 roku, ze względu na pandemię Covid-19, będzie można otrzymać odpust zupełny za wiernych zmarłych przez cały listopad, a nie tylko przez osiem dni od Uroczystości Wszystkich Świętych. Penitencjaria Apostolska przedłużyła na cały miesiąc listopad 2021 roku wszystkie dobrodziejstwa Uroczystość Wszystkich Świętych to czas, kiedy odwiedzamy groby naszych bliskich, a osoby wierzące modlą się za tych, którzy odeszli, by wspomóc ich w odkupieniu ziemskich win. Jakie warunki należy więc spełnić, aby uzyskać odpust za zmarłych? Wizyta w kościele lub na cmentarzu Odpust zupełny za zmarłych można uzyskać od 1 do 8 listopada. Aby go otrzymać, należy jednak wcześniej spełnić określone warunki. Po pierwsze, w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dzień Zaduszny należy nawiedzić z modlitwą kościół lub kaplicę. Dodatkowo możemy również uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada, jeżeli w tym czasie odwiedzimy cmentarz. W obu tych przypadkach, aby nasz odpust, czyli całkowite darowanie kar dla dusz cierpiących w czyśćcu, był pełny, nie powinniśmy również zapomnieć o kilku innych punktach, decydujących o jego wypełnieniu. Modlitwy i komunia święta Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie, jeżeli: wzbudzimy intencję do jego otrzymania, jesteśmy w stanie łaski uświęcającej, nie będziemy czuli przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, przyjmiemy w tym dniu komunię świętą oraz odmówimy modlitwy („Ojcze nasz…” lub „Zdrowaś Mario…”, a także modlitwę w intencji wyznaczonej przez Ojca Świętego). Niewiele osób także wie o tym, że komunię można wówczas przyjmować przed lub po wykonaniu czynności związanej z odpustem. Co ważne, z przyjęciem jednej komunii świętej wiąże się jeden odpust zupełny. Oznacza to, że od 1 do 8 listopada najpierw możemy nawiedzić cmentarze i zmówić modlitwę w intencji zmarłych, a dopiero później przyjąć komunię w tej intencji. Na stronach wielu parafii dodatkowo pojawiają się szczegółowe informacje objaśniające poszczególne punkty. Modlitwa św. Karola Boromeusza o szczęśliwą godzinę śmierci. Ojciec św. Pius X dekretem św. Kongregacji odpustów "urbis et orbis" z dnia 9 marca 1907 r. nadał odpust zupełny na godzinę śmierci każdemu wiernemu, który w dniu dowolnie obranym po należytym odprawieniu spowiedzi i przyjęciu Komunii św. ze szczerym uczuciem Dar odpustu Nawiedzając z modlitwą kościół lub kaplicę w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dniu Zadusznym, możemy pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. Ponadto wypełniając określone warunki, możemy uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie cmentarza. Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie. Warunki uzyskania odpustu zupełnego: 1. Wzbudzić intencję jego otrzymania. 2. Być w stanie łaski uświęcającej. 3. Wyzbyć się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu. 4. Przyjąć w tym dniu Komunię Świętą. 5. Odnowić naszą jedność ze wspólnotą Kościoła poprzez odmówienie: “Ojcze nasz”, “Wierzę w Boga” oraz modlitwy w intencjach bliskich Ojcu Świętemu. Rozróżnia się odpust: zupełny i cząstkowy. Odpust zupełny – uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w całości. Odpust cząstkowy – uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w części, jest oznaczany bez określania dni lub lat. Kryterium miary tego odpustu stanowi wysiłek i gorliwość, z jaką ktoś wykonuje dzieło obdarzone odpustem cząstkowym. Co to jest? Grzech – odwrócenie się od Boga w stronę stworzenia; świadome i dobrowolne wykroczenie przeciw prawu Bożemu; wybranie swojej woli wbrew woli Bożej. Kara – w Biblii zawsze ma wymiar naprawczy: ma doprowadzić grzesznika do nawrócenia, pomóc mu zrozumieć popełniony błąd, naprawić zło. Jest konsekwencją grzechu, odrzucenia świętości Boga. Kara jest tamą postawioną grzechowi. Wina – odpowiedzialność człowieka, którą jako istota rozumna i wolna ponosi za popełnione przez siebie zło, ewentualnie obojętność na nie. Rozgrzeszenie – sakramentalne odpuszczenie win, zanurzenie grzesznika w Bożym miłosierdziu. Aby mogło się dokonać, konieczne jest spełnienie 5 warunków: dobry rachunek sumienia, żal za popełnione zło, szczere wyznanie win, postanowienie poprawy zakładające wyzbycie się przywiązania do grzechu, naprawienie wyrządzonego zła. Niebo – stan zbawienia, eschatologicznej radości. Miejsce, w którym Bóg gromadzi zbawionych. Niekończące się szczęście płynące z faktu przebywania w bliskości Ojca. Piekło – utrwalona na wieki konsekwencja odwrócenia się od Boga i zwrócenia się ku stworzeniu, własnego egoizmu, który zamknął człowieka wyłącznie w kręgu jego własnych spraw; źródłem cierpienia w piekle jest brak Boga, świadomość niewykorzystanej szansy, brak miłości. Piekłem jest brak nadziei. Czyściec – stan oczyszczenia, jakiego doświadczają ci, którzy umarli w stanie przyjaźni z Bogiem, nie są jednak jeszcze dostatecznie czyści, w pełni gotowi do tego, aby doświadczyć radości zbawienia. *** Jak pomóc zmarłym? 1. Ofiarowanie w ich intencji Mszy św. i Komunii św. 2. Przebaczenie zmarłemu wszystkiego, czym wobec nas zawinił. 3. Post, jałmużna, ofiarowane odpusty. 4. Modlitwa, w tym modlitwa wypominek. Wszystko, co podejmujemy z myślą o zmarłych, powinniśmy zanurzać w odkupieńczej ofierze Chrystusa, bo tylko wtedy możemy ufać, że nasza modlitwa i ofiara będą dla nich pomocne. Ważne są kwiaty, znicze, troska o groby. One ocalają pamięć, przypominają o celu ludzkich dążeń, scalają rodzinę, przypominają wspólne dziedzictwo. To jednak za mało. “Życie ludzkie zmienia się, ale się nie kończy” – słyszymy w prefacji podczas Mszy św. żałobnej. Wiara w “świętych obcowanie” stwarza jedyną w swoim rodzaju okazję, by pomóc naszym zmarłym w osiągnięciu pełni zbawienia. Materia ma tutaj niewielkie znaczenie. Najważniejsze są dary duchowe, które możemy im ofiarować, pokuta, dzięki której nie tylko zostanie skrócony czas cierpienia w czyśćcu, ale też dokona się nasze nawrócenie. *** Warunki uzyskania odpustu zupełnego: 1. Wykluczyć wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego (dyspozycja). 2. Wykonać czynności obdarzone odpustem. 3. Wypełnić trzy warunki: – Spowiedź sakramentalna lub bycie w stanie łaski uświęcającej; – Przyjęcie Komunii Świętej (po jednej Komunii Świętej możemy uzyskać tylko jeden odpust zupełny); – Odmówienie modlitwy w intencjach Ojca Świętego. (Nie chodzi o modlitwę w intencji samego Papieża, ale w wyznaczanych przez Ojca Świętego). Jeżeli nie ma pełnej dyspozycji wykluczenia przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, odpust będzie tylko cząstkowy. *** Odpusty zupełne możliwe do uzyskania każdego dnia: 1. Za adorację Najświętszego Sakramentu przez pół godziny. Za samo tylko nawiedzenie Najświętszego Sakramentu odpust cząstkowy. 2. Za odmówienie cząstki Różańca (czyli 5 dziesiątków) w kościele, w publicznej kaplicy, w rodzinie, w społeczności zakonnej, w stowarzyszeniu publicznym. Warunki: 1. Trzeba odmówić 5 dziesiątków bez przerwy; – Do modlitwy ustnej trzeba dodać rozmyślanie tajemnic różańcowych; – Przy publicznym rozważaniu Różańca trzeba zapowiadać odmawiane tajemnice według przyjętego zwyczaju. 3. Za nawiedzenie kościoła parafialnego w dniu święta tytularnego i w dniu 2 sierpnia (Matki Bożej Anielskiej). 4. Za nawiedzenie kościoła, w którym odbywa się synod diecezjalny. 5. Za pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego konsekracji. 6. Za pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonnej w dniu święta założyciela zakonu. 7. Jeżeli nie ma kapłana, który udzieliłby umierającemu sakramentów i odpustu zupełnego, to Kościół mu je udzieli w momencie śmierci, jeżeli jest odpowiednio dysponowany i za życia miał zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw. Do uzyskania tego odpustu chwalebną jest rzeczą posługiwać się krucyfiksem lub krzyżem. Taką odpowiednią dyspozycją w godzinie śmierci jest stan łaski uświęcającej i wolność do przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego. *** Odpusty cząstkowe możliwe do uzyskania wielokrotnie każdego dnia Są trzy ogólne warunki uzyskania odpustu cząstkowego: 1. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, jeśli w czasie spełniania swoich obowiązków i w trudach życia wznosi myśli do Boga z pokorą i ufnością, dodając w myśli jakiś akt strzelisty, np. „Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami” 2. Jeśli wierny powodowany motywem wiary przyjdzie z pomocą potrzebującym współbraciom, pomagając im osobiście lub dzieląc się z nimi swoimi dobrami, uzyskuje odpust cząstkowy 3. Gdy wierny w intencji umartwiania się, odmówi sobie czegoś godziwego, a przyjemnego dla siebie, uzyskuje odpust cząstkowy. Warunek ten ma zachęcić wiernych do praktykowania dobrowolnych umartwień Odpust cząstkowy jest związany z odmówieniem wielu znanych modlitw i można go uzyskać wielokrotnie w ciągu dnia. Niektóre z modlitw związanych z odpustem cząstkowym to: Anioł Pański (lub Regina Caeli w Okresie Wielkanocnym); Duszo Chrystusowa; Wierzę w Boga; Psalm 130 (Z głębokości); Psalm 51 (Zmiłuj się…); odmówienie Jutrzni lub Nieszporów za zmarłych; Panie, Boże wszechmogący (modlitwa z Liturgii Godzin, Jutrznia w Poniedziałek II tygodnia psałterza); modlitwa św. Bernarda (Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo); Wieczny odpoczynek; Witaj, Królowo, Matko Miłosierdzia; Pod Twoją obronę; Magnificat; odmówienie jednej z sześciu litanii zatwierdzonych dla całego Kościoła (do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, Loretańskiej do NMP, do świętego Józefa lub do Wszystkich Świętych); pobożne uczynienie znaku Krzyża świętego. *** Ponadto dla Polski zostały zatwierdzone także dwa dodatkowe odpusty zupełne: – Uczestnictwo w nabożeństwie Gorzkich Żalów jeden raz w Wielkim Poście w jakimkolwiek kościele na terenie Polski; – Nawiedzenie dowolnej bazyliki mniejszej w następujące dni: * w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) * w święto tytułu * w dniu 2 sierpnia (odpust „Porcjunkuli”) * jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według uznania (tekst za: Kościół zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych (niekoniecznie muszą być to osoby nam znane, nie musimy wymieniać konkretnego imienia - wystarczy ofiarować odpust w intencji osoby zmarłej, która tego odpustu potrzebuje). Przez taki dar sam ofiarodawca zyskuje dla siebie odpust zupełny w godzinie swojej śmierci.

Odpusty są wielkim skarbem Kościoła, z którego warto korzystać. Mamy obecnie do tego okazję. Przypomnijmy, że podczas oktawy Uroczystości Wszystkich Świętych (od 1 do 8 listopada) można uzyskać odpust zupełny i ofiarować go w intencji dusz w czyśćcu cierpiących. Warunkiem uzyskania odpustu zupełnego jest: - stan łaski uświęcającej (jeżeli trzeba – spowiedź sakramentalna) - przyjęcie Komunii Świętej - modlitwa w intencjach Ojca Świętego - brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu - pobożne nawiedzenie cmentarza i modlitwa za zmarłych. Komunię Świętą można przyjąć przed lub po wykonaniu czynności związanej z odpustem. Z jednym przyjęciem Komunii św. może być związany tylko jeden odpust zupełny. Można więc, nawiedzając cmentarz w dniach 1-8 listopada wraz z pobożnym odmówieniem modlitwy za zmarłych, zyskiwać odpust zupełny, a Komunię św. w tej intencji można przyjmować wcześniej lub później, nawet przez kolejne niedziele. Na zdjęciu: cmentarz przy ul. Nowotarskiej w Zakopanem. Fot. Jaromir Kwiatkowski . Poleć innym!

CqgIJ. 387 226 270 81 5 343 100 348 255

odpust zupełny w wszystkich świętych